Około 1500, Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana. Wnętrze bazyliki konstantyńskiej w stronę konfesji świętego Piotra, według obrazu warsztatu Rafaela Santiego, 1520-1524, Rzym, Muzea Watykańskie. Widok na budowę nowej bazyliki, według miedziorytu z około 1600. Marten van Heemskerk, Budowa bazyliki św. Piotra. Bazylika św. Antoniego Padewskiego w Rybniku. Bazylika św. Antoniego Padewskiego w Rybniku, zwana czasem nawet „rybnicką katedrą”, znana jest głównie dzięki temu, że stanowi największą świątynię Górnego Śląska. Budowla posiada niemal stumetrowej wysokości wieże, widoczne z daleka, gdy z którejkolwiek strony zbliżamy się Sanktuarium św. Antoniego w Padwie ma za sobą ciężki rok. Zazwyczaj przybywa tam ponad ćwierć miliona pielgrzymów. W ubiegły roku na skutek pandemii przyjechało zaledwie 339 pielgrzymek, w których wzięło udział niespełna 14 tys. osób. Radykalnie zwiększyła się natomiast liczba pielgrzymów wirtualnych. Erem w Carceri − pustelnia na stokach Monte Subasio w Umbrii we Włoszech, sanktuarium katolickie związane z ruchem franciszkańskim i działalnością św. Franciszka z Asyżu, wpisane wraz z Asyżem na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2000. Carceri znajduje się na wysokości 791 m n.p.m., w otoczeniu naturalnych grot . Padwa, bazylika Santa GiustinaPadwa, bazylika św. JustynyPadova, basilica di Santa Giustina Lokalizacja: Padwa, Via Cavazzana ( Budowa: 1532-1580 Architekci: Moroni, Andrea da Valle Styl: renesans Kościół św. Justyny w Padwie to ogromnych rozmiarów budowla, w której przechowywane są doczesne szczątki św. Łukasza Ewangelisty, przeniesione tu z Konstantynopola. HISTORIA. Położona przy rozległym placu Prato della Valle bazylika św. Justyny jest często pomijana przez pielgrzymów zmierzających do bazyliki św. Antoniego. Istnieje jednak wiele powodów dla których warto odwiedzić tę wyjątkową świątynię. Jest ona poświęcona św. Justynie z Padwy, męczennicy ściętej mieczem w 304 r. W V w. na miejscu jej grobu prefekt Venanzio Opilione wzniósł okazałą bazylikę. Następnie benedyktyni wznieśli tu świątynię romańską, która uległa zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1117 r. Budowla ta została odbudowana i była kilka razy przekształcana w XIII i XIV w. Obecny charakter świątynia uzyskała w latach 1532-80, kiedy to została wzniesiona od podstaw w stylu renesansowym przez architekta Moroniego a następnie Andrea da Valle. ARCHITEKTURA. Jest to ogromnych rozmiarów budowla i należy do największych kościołów chrześcijańskich, jej długość wynosi 122 m a szerokość 82 m. Złożona jest trójnawowego, trójprzęsłowego korpusu, ujętego po bokach rzędami sześciu kaplic, przy czym na jedno przęsło korpusu przypadają dwie kaplice. Dalej znajduje się trójnawowy transept, którego nawy zamknięte są półkolistymi apsydami. Nawa środkowa jest szersza od naw bocznych i bardziej od nich wydłużona. Analogiczny do transeptu układ ma także prezbiterium, z tą różnicą, że jego środkowa nawa jest o 1/3 dłuższa od naw środkowych transeptu. Fasada i elewacje zewnętrzne świątyni są ceglane i posiadają stosunkowo skromną artykulację w postaci lizen i gzymsu koronującego. Nawy boczne i ramiona transeptu zwieńczone są trójkątnymi szczytami, poniżej których mieszczą się wielkie rozety, wypełnione maswerkami o kształtach plastra miodu. Surowa jest też fasada zachodnia, która zapewne z braku funduszy nie została pokryta kamienną okładziną. Jej najwyższa środkowa część jest nieco wysunięta do przodu i zwieńczona trójkątnym szczytem. W dolnej części mieści się duży prostokątny portal wejściowy, w bocznych polach znajdują się portale boczne. Pozostałe okna posiadają przeważnie wykrój półkolisty, kaplice oświetlają zaś duże okna termowe. Nad częścią prezbiterialną i transeptem wznosi się osiem kopuł na wysokich tamburach, z których cztery znacznie przewyższają rozmiarami pozostałe. Duże kopuły wznoszą się: jedna nad zachodnią częścią prezbiterium, dwie nad ramionami transeptu i jedna nad skrzyżowaniem naw, ta ostatnia otoczona jest czterema małymi kopułami. Nawa główna nakryta jest dachem dwuspadowym, nawy boczne nakrywają również dachy dwuspadowe ułożone w poprzek. Nad rzędami kaplic bocznych wznoszą się dachy jednospadowe. Wewnątrz nawa główna otwarta jest do naw bocznych ogromnymi półkolistymi arkadami, które wsparte są na potężnych czworobocznych filarach z jońskimi kapitelami. Znacznie mniejsze są arkady łączące przęsła naw bocznych między sobą oraz oddzielające nawy od kaplic. Filary między nawami bocznymi a kaplicami są pokryte parami pilastrów zdobionych jońskimi kapitelami. Wschodnia cześć prezbiterium, kaplice i nawy boczne nakryte są sklepieniami beczkowymi, przy czym sklepienia w nawach bocznych ułożone są prostopadle do nawy głównej. WYPOSAŻENIE. Wnętrze kościoła kryje wiele cennych zabytków sztuki a także liczne relikwie świętych kościoła katolickiego. Zaraz przy wejściu po środku nawy głównej natrafiamy na XV-wieczny krucyfiks, przykład toskańskiej rzeźby gotyckiej. W lewym ramieniu transeptu, w alabastrowym sarkofagu umieszczone są doczesne szczątki św. Łukasza Ewangelisty, przeniesione tu z Konstantynopola. W prezbiterium znajdują się relikwie patronki kościoła św. Justyny, są one umieszczone poniżej nastawy ołtarzowej, którą wypełnia obraz Męczeństwo św. Justyny, malowany przez Paolo Veronese w 1575 r. Przy ścianach prezbiterium ustawione są drewniane stalle o bogatej dekoracji snycerskiej, dzieło warsztatu Normanno Riccardo Taurini, powstałe w latach 1558-66. Na bocznych ścianach prezbiterium zachowały się też pierwotne szafy organowe z 2. połowy XVI w. W prawej kaplicy (nawie) przy prezbiterium znajduje się rzeźbiona barokowa Pieta, dzieło Filippo Parodi z 1689 r. W prawym ramieniu transeptu zobaczyć można sarkofag z relikwiami św. Macieja Apostoła, wykonany przez włoskiego rzeźbiarza Francesco de Sordi w 1562 r. Z transeptu możemy przejść do korytarza męczenników, w którym znajduje się studnia męczenników z XVI w. Dalej przechodzimy do kaplicy Świętej Marii, która jest pozostałością po pierwszym kościele z V w., znajduje się tu grób św. Prosdocimo. W ołtarzach bocznych umieszczono wiele interesujących dzieł malarstwa włoskiego, wykonanych przez takich mistrzów jak: Jacopo Bassano, Luca Giordano, Jacopo Palma il Giovane, Francesco Maffei, Antonio Balestra czy Sebastiano Ricci. Na wchodzącej w skład budynków klasztornych kampanili znajduje sie cenny zespół dzwonów, z których trzy największe (2340 kg, 1390 kg i 1120 kg) są równocześnie najstarsze i pochodzą z XVIII w. Na koniec warto wspomnieć, że w bezpośrednim sąsiedztwie bazyliki św. Justyny znajduje się niewielki ale bardzo interesujący ogród botaniczny. Ogród powstał w 1545 r. z inicjatywy uniwersytetu w Padwie i dzięki finansowemu wsparciu senatu Republiki Weneckiej, w granicach której Padwa się wtedy znajdowała. Ogród do dziś zachował swój pierwotny układ i wiele cennych okazów roślin i drzew palmę św. Piotra, zasadzoną w 1585 r. W 1997 r. ogród botaniczny został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. LITERATURA Padwa. Historia, sztuka, kultura, Oriago 2000Strona internetowa: internetowa: Padwa, bazylika Santa Giustina Kościoły w Padwie Padwa, bazylika San Antonio Padwa, bazylika Santa Giustina Padwa, katedra Santa Maria Assunta Padwa, kościół Eremitani Padwa, kościół Santa SofiaPadwa, kościół Santa CrocePadwa, kościół San GaetanoPadwa, kościół San Canziano Św. Antoni z Padwy, Kapłan i Doktor Kościoła. Ferdynand Bullone urodził się w 1195 r. w Lizbonie. Nazywany jest św. Antonim Padewskim, gdyż długo przebywał w tym mieście. Nauki pobierał u kanoników regularnych św. Augustyna i sam wstąpił do tegoż zakonu. Został wysłany co klasztoru w Coimbrze gdzie podjął studia. W tym czasie na teren Portugali przywieziono relikwie pięciu męczenników franciszkańskich, którzy oddali życie za Jezusa w Afryce. Zafascynowany ich postawą postanowił, za zgodą przełożonych, wstąpić do pozwolenie na wyjazd do Afryki, by głosić Ewangelię. Z powodu choroby musiał jednak powrócić do Hiszpanii. W drodze powrotnej udał się do Asyżu. Tam dostrzeżono jego walory i został powołany na profesora teologii w Bolonii, Tuluzie, Padwie. Porzucił jednak posadę profesorską i poświęcił się kaznodziejstwu. Okazał się doskonałym mówcą i Antoni zmarł 13 czerwca 1231 r. Nie doznał łaski męczeństwa, jednak można go nazwać męczennikiem Słowa pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił świętem 13 czerwca dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, Antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego - Il Sancto - wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się wg legendy ukazało (podobnie jedynie legendą jest jego kazanie do ryb czy zniewolenie muła, żeby oddał cześć Najświętszemu Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka). Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień - symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba. WłochyPadwakatolickierzymskokatolickiśw. Antoniego Padewskiegośw. Antoniego PadewskiegoPapieska bazylika św. Antoniego w Padwie (it. Basilica Pontificia di Sant’Antonio di Padova) – największy kościół w Padwie. Wewnątrz znajduje się grób św. Antoniego Padewskiego (Antoniego z Padwy). Mimo licznych pielgrzymek wiernych z całego świata bazylika ta nie posiada statusu głównego kościoła w mieście. Przez mieszkańców Padwy bazylika nazywana jest „Il Santo” (wł. święty).Za życia Św. Antoniego w miejscu tym znajdował się kościół Santa Maria Mater Domini, który dzisiaj pełni funkcję kaplicy Madonna Mora we wnętrzu bazyliki. Obok kościoła w 1229 roku założony został klasztor zakonu braci mniejszych (franciszkanów) prawdopodobnie przez samego Świętego śmierci Św. Antoniego w 1231 r. w Arcelli na północy miasta, gdzie mieścił się Klasztor Sióstr Klarysek, ciało Antoniego, zgodnie z jego wolą, zostało przeniesione i pochowane w Santa Maria Mater zewnętrzny wygląd bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech przebudów dokonanych w latach rozbudowa bazyliki do formy prostego kościoła franciszkańskiego jednonawowego z krótką absydą została rozpoczęta w 1238 roku. Z czasem zostały dodane dwie boczne nawy. W końcowym efekcie kościół przeobraził się w istniejącą dziś bazyliki, z uwagi na liczne rozbudowy, jest stosunkowo zróżnicowane. Stylowo bazylika podzielona jest na dwie części: nawową i absydową, nie tylko przez obecność licznych fresków w transepcie, ale przede wszystkim z uwagi na odmienność typologiczną gotyku. Część nawowa jest przestronna, otoczona galerią, która okrąża również 1592 polscy studenci Uniwersytetu w Padwie zorganizowali się w samodzielną organizację Nacja Polska. Uchwalono wtedy, że należy zbudować w bazylice polską kaplicę z kryptą. Na początku 1593 franciszkanie zarządzający obiektem przydzielili Polakom miejsce w północnej nawie kościoła. Z uwagi na trudności ze zbieraniem funduszy, decyzję o zabudowie wnętrza podjęto dopiero w 1606. Ołtarz i kryptę zaprojektował padewski rzeźbiarz Cesare Bovo. Uroczystość poświęcenia odbyła się w 1607. Kaplicy nadano wezwanie św. Stanisława. Pierwotny ołtarz został rozebrany w 1809. Na jego miejsce ściągnięto używany z przełomu XVII i XVIII wieku z kościoła San Prosdocino. Wewnątrz umieszczono obraz przedstawiający wskrzeszenie Piotrowina autorstwa Pietro Malomby z Wenecji. W 1979 zastąpiono go kolejnym ołtarzem z obrazem Chwała św. Maksymiliana autorstwa Pietro Annigoniego. W otoczeniu ołtarza znajduje się siedem nagrobków i epitafiów. Upamiętniają one pochowanych tu lub zmarłych. Są to OGŁOSZENIA PARAFIALNE 24 lipca 2022r. XVII NIEDZIELA ZWYKŁA Dziś rozpoczynamy Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa wraz z misyjną Akcją św. Krzysztof – 1 grosz za 1 kilometr szczęśliwej jazdy. Błogosławieństwo kierowców i ich pojazdów po każdej Mszy przy głównej bramie. Składane ofiary przy poświęceniu pojazdów przeznaczone są na zakup środków transportu dla misjonarzy. W czwartek adoracja od i Msza Sw. przez wstawiennictwo bł. Antoniego Beszty-Borowskiego. W przyszłą niedzielę zapraszamy i zachęcamy do wzięcia udziału w Diecezjalnej Pielgrzymce Rodzin do Sanktuarium Trójcy Świętej i sw. Anny w Prostyni. Nasze parafialne dziękczynienie za plony będziemy obchodzili 4 września na Mszy o godz. W tym roku prosimy, aby wieniec dożynkowy przygotowali mieszkańcy Baniek. Można już zapisywać się na Pieszą Diecezjalna Pielgrzymkę do Częstochowy. Zapisy w kancelarii w godz. i Grupa Zielona (dekanaty bielski,hajnowski,brański) wyrusza na pielgrzymi szlak o z Katedry w Drohiczynie. Zdanie bagaży 31 lipca przy Bazylice w Natomiast osoby, które nie mogą iść w pielgrzymce, a chciałby towarzyszyć pielgrzymom zapraszamy do duchowego pielgrzymowania Grupie Srebrnej. W naszej parafii codziennie po wieczornej Mszy Sw. jak w latach ubiegłych zapraszamy do wspólnej modlitwy różańcowej i pielgrzymowania wokół bazyliki. Duchowy pielgrzym zobowiązuje się do uczestnictwa we Mszy sw i ofiarowania Komunii Sw.(jeśli nie jest to możliwe to winien pomodlić się przed obrazem lub figurą Matki Bożej),odmówić jedną cząstkę różańca, zdobyć się na jakiś dobry uczynek( potrzebującym itp.) Bóg zapłać za wszelkie ofiary na rzecz kościoła i parafii. Parafianom i Gościom życzymy błogosławionej niedzieli i Bożych łask w nowym tygodniu. Zapowiedzi: Konrad Mateusz Brański,kawaler, i Monika Bańkowska,panna,

bazylika św antoniego w padwie